Refleksja: Nasza droga powinna być pełna miłości do Boga

Zdjęcie: Koncert na rozpoczęcie Rekolekcji Wielkopostnych, Kościół na Ślęzy, 25.02.2024

W naszych czasach potrzebni są święci – lekarze, z całego serca oddani chorym, księża – którzy będą prowadzić ludzi do Chrystusa, dziennikarze – którzy będą mówili prawdę, czyniąc to z miłością, a nie pędząc za sensacją, gotowi za pieniądze sponiewierać każdego, kogo się im wskaże. W naszych czasach potrzebni są święci, którzy będą uczciwie spełniać obowiązki stanu i zawodu. Świętość to przyjaźń Boża. Starożytni definiowali przyjaźń następująco: „Idem velle et idem nolle est vera amicitia” – „Chcieć tego czego chce przyjaciel i nie chcieć tego czego przyjaciel nie chce”. Świętość to przyjaźń z Bogiem, to czynienie tego, czego chce od nas Bóg. „Pan Bóg swoją wolę objawił w przykazaniach, Dekalogu i w Ewangelicznym przykazaniu miłości – tam jest zawarta wola Boża. Kto chce być świętym powinien spełniać tę wolę Bożą zawartą w przykazaniach zarówno w obowiązkach stanu jak i w obowiązkach zawodu. Niektórzy traktują przykazania Boże jako ograniczenie ludzkiej woli. Przykazania natomiast są drogowskazem jak żyć, żeby życie przeżyć uczciwie i osiągnąć życie wieczne.

Czytaj dalej

Refleksja: Dziedzictwo wiary i zawierzenie Matce Chrystusowej powinno być fundamentem w życiu i pracy każdego Polaka – katolika.

Zdjęcie: Z relikwiami Ojca Świętego Jana Pawła II, Sulistrowice, luty 2024

Prośmy o wstawiennictwo dla naszej Ojczyzny Wielkiego Mistyka i Kapłana – Św. Jana Pawła II oraz Prymasa – Bł. Stefana Wyszyńskiego. Prośmy o błogosławieństwo dla naszych rodzin i naszych małżonków, by naród zachował wiarę Chrystusową, w której pozostaje od ponad 1000. lat. Prośmy o to, by świat nie uległ szatanowi, bo ten świat niestety – zwłaszcza zachodnia cywilizacja euroatlantycka – odchodzi od Boga. Siły wrogie Panu Bogu opanowują to, co jest najważniejsze w społeczeństwie. Opanowują parlamenty i wydają bezbożne prawa, opanowują uniwersytety – poprzez które mogą kształtować bezbożną świadomość w młodych pokoleniach, opanowują media – które w ogromnym procencie są bezbożne i sieją sekularyzm.

Jednak nie możemy tracić nadziei. Pamiętajmy, walka ze złem to szczególna batalia, to nie tyko walka z jakimiś tam określonymi ludźmi. Walka między dobrem a złem toczy się w duszy każdego człowieka. Każdy z nas musi być świadomy, że nie wystarczy wierzyć, ale trzeba świadczyć o Chrystusie, żyjąc tak jak mówi Ewangelia, jak mówi Dekalog. Wtedy nawrócimy świat. To jest zobowiązanie, które spoczywa nie tylko na kapłanach, ale na każdym chrześcijaninie. Każdy z nas jest bowiem wezwany do świętości i do tego, by świadczyć o Chrystusie. Tylko świadkowie Ewangelii zmieniają ten świat.

Mając to wszystko na uwadze zwróćmy się o wstawiennictwo do Św. Jana Pawła II i Bł. Prymasa Stefana Wyszyńskiego. Mimo upływu czasu żyją Oni nadal w pamięci tych, którzy ich osobiście znali. Dla pokolenia młodych są to już postaci historyczne, ale nadal aktualne z racji tego, co głosili słowem, piórem oraz całym swoim życiem. Św. Jan Paweł II jako nieustraszony rzecznik człowieka oraz jego nienaruszalnych praw w życiu osobistym, rodzinnym, społecznym i narodowym stał się szczególnym przykładem żywej miłości Ojczyzny i jest jednym z największych mężów w jej dziejach. Natomiast dziedzictwo duchowe Bł. Kardynała Stefana Wyszyńskiego można zgrupować wg kilku zagadnień: godność człowieka jako dziecka Bożego („Człowiek przerasta wszystko, co może istnieć na świecie, prócz Boga”), wartość rodziny i wychowanie w rodzinie chrześcijańskiej („Rodzina jest największą siłą narodu i największą gwarancją bytu narodowego”), umiłowanie ojczyzny – jako cnota chrześcijańska („Kocham ojczyznę więcej niż własne serce i wszystko co czynię dla Kościoła, czynię dla niej. Miłość narodu i miłość ojczyzny jest moralnym i religijnym obowiązkiem każdego dziecka Bożego, każdego członka narodu”), poszanowanie praw człowieka jako fundament zdrowego ustroju („Zdrowa ekonomia wymaga zdrowej moralności i zdrowych zasad etyki, zdrowa zaś etyka zakłada miłość człowieka, zrozumienie jego wielkiej godności i posłannictwa”). Na takim fundamencie trzeba budować życie społeczne. Prymas Tysiąclecia został aresztowany przez komunistów i osadzony w więzieniu. Upokorzony, posądzony o zdradę ojczyzny nie zgodził się na współpracę z komunistami. Powiedział „Non possumus – nie możemy służyć wrogom Kościoła, nie możemy zdradzić Chrystusa”. Dodał „Kocham Ojczyznę więcej niż własne serce. W stosunku do mojej Ojczyzny zachowuję pełną cześć i miłość. Dla nas po Bogu największa miłość to Polska.” Kardynał Wyszyński ponadto pisał: ”Ziemia Polska ma być ziemią żywych nie umarłych, dlatego rodzina Polska ma rodzić żywe dzieci, a nie trupy. Jeżeli nie będą umieli szanować maleńkiego życia, które rodzi się w komórce ogniska domowego, nie uszanują życia obywateli, bo mordować nauczą się już w rodzinie. Naprzód będą mordować swoje dzieci, a później innych obywateli”. „W Polsce trzeba bronić spraw własnej ojczyzny, a nie obcych zamówień, bo nikt nam ojczyzny nie zbawi, nawet największe pożyczki i miliardowe sumy zza granicy nie zbawią nas. Możemy uczynić to tyko my sami, nie możemy handlować Ojczyzną, nie możemy też liczyć na to, że ktoś nas zbawi. Zbawi nas tylko Pan Jezus Chrystus – jeżeli zaufany Jego Ewangelii i rozpoczniemy rzetelną odnowę od siebie” (…) – powiedział kard. Stefan Wyszyński. „Po Bogu największa miłość to Polska, kochająca tradycję i kulturę narodową”.

Dziedzictwo wiary i zawierzenie Matce Chrystusowej powinny być fundamentalnym nurtem w życiu i pracy każdego Polaka – katolika. „Wszystkie nadzieje to Matka Najświętsza” – mawiał Kardynał Wyszyński. Dziś sami musimy podjąć jaką chcemy kroczyć drogą. Wielkie dziedzictwo, które wyznaczyli swoim życiem i nauczaniem Św. Jan Paweł II oraz Bł. Stefan Wyszyński powinno być dla nas drogowskazem prowadzącym do całkowitego zaufania Panu Bogu, Maryi i Bogurodzicy.

Refleksja: Ora et labora – przeciwstawiajmy się korzeniom zła

Zdjęcie: Kościół na szczycie Ślęży, krzyż upamiętniający męczeństwo bł. ks. Jerzego Popiełuszki.

Żyjemy w czasach gdy cywilizacja euroatlantycka przeżywa proces zeświecczenia. Kiedy całe narody odchodzą od Boga, kiedy prawa Boże są łamane, kiedy odrzucane są przykazania Dekalogu, w tych czasach jakże ważny jest głos świętych, św. Jana Pawła II i bł. Prymasa Stefana Wyszyńskiego, o nich jeszcze wspomnę w innej refleksji. Nawiązując do słów świętych wymienić trzeba zasadnicze korzenie zła, które sprawiają, że człowiek traci orientację i że odchodzi od Boga. Święty Paweł powiedział, że korzenie owe to chciwość pieniądza, pycha i pożądliwość ciała. To są główne źródła zła poprzez które w sposób szczególny działa szatan. Można jednak się im przeciwstawić. Od wieków, od początku istnienia chrześcijaństwa powstawały zakony, które poprzez trzy śluby jakie składają przeciwstawiają się właśnie tym korzeniom zła. Są to śluby ubóstwa przeciwko chciwości pieniądza, posłuszeństwo przeciwko pysze żywota, czystość przeciw pożądliwości ciała. Bez zakonów nie można sobie wyobrazić historii Kościoła Katolickiego. One są jej częścią od samego początku istnienia kościoła. Najpierw jako zakony pustelnicze, później zakony kontemplacyjne. Benedyktyni, Cystersi, Augustianie zachowali cywilizację starożytną, nie kto inny jak tylko mnisi uratowali skarby kultury antycznej przed zniszczeniem. Oni w swoich klasztorach, odseparowani od świata, kierując się benedyktyńską zasadą Ora et Labora, módl się i pracuj przepisywali księgi starożytnych filozofów, lekarzy, uczonych i poetów. Bez ich pracy kultura antyczna, rzymskie prawo i inne antyczne zabytki nie przetrwałyby. To benedyktyni, cystersi i augustianie uczyli Europejczyków, naszych przodków jak uprawiać ziemię, jak budować mosty i domy, jak siać zboże, jak hodować bydło i trzodę. Przykład tego znajdziemy w Strzegomianach, najstarszej wsi Dolnego Śląska. To u podnóża góry Ślęży augustianie uczyli uprawy pól oraz hodowli zwierząt. To oni stanęli u podstaw fundamentu cywilizacji europejskiej. To oni tworzyli pierwsze szkoły. Już w VI wieku to przede wszystkim zakonnicy zakładali przy klasztorach szkoły powszechne dla dzieci. To oni wyręczali kościół w przekazywaniu Ewangelii wśród najmłodszych chrześcijan. Dziś kultura chrześcijańska, prawdy wiary i moralność jest wypychana z sytemu szkolnictwa, a już w średniowieczu wiedziano jak istotną rolę odgrywa to w kształtowaniu młodego człowieka. W wieku XII w Europie doszło do wielkiego kryzysu. Rozpowszechniały się sekty waldensów i albigensów.

W Europie zachodniej były to sekty gnostyckie nie mające ducha chrześcijańskiego ale posługujące się Ewangelią. Były to sekty, które głosiły, że życie doczesne nie ma najmniejszej wartości, że materia to ciało ludzkie, zło, które należy niszczyć. Trzeba niszczyć wszystko co sprzyja powstawaniu materii ciała ludzkiego, trzeba zniszczyć wszystkie społeczności – małżeństwo, rodzinę. Trzeba spowodować wyginięcie cywilizacji, która zamieszkiwała Europę. Całe gromady zwolenników tych herezji przetaczały się od miasta do miasta, paląc, mordując, niszcząc. Wtedy władze świeckie w różnych krajach europejskich wysyłały przeciwko waldensom i albigensom oddziały zbrojne aby wyrugować te herezje. Wtedy w Europie powstawać zaczęły zakony żebracze, rodzi się św. Franciszek z Asyżu i św. Dominik. Odrzucają oni sposób funkcjonowania zakonów, które były wypracowane przez benedyktynów i cystersów. Mając w ręku sandały i jedną szatę szli do ludu, gdzie głosili Ewangelię. Dopiero oni po raz drugi nawrócili Europę. To oni wyeliminowali sekty. We wszystkich okresach historii kościoła gdy przychodził kryzys powstawały nowe zakony. Gdy przyszła reformacja, która odrzuciła sześć sakramentów, władzę papieską, tradycje kościoła a skoncentrowała się na samej Biblii tacy nauczyciele jak Luter, Kalwin, Zwingli głosili, że każdy chrześcijanin ma prawo po swojemu interpretować Pismo Święte.

Wtedy pojawił się nowy zakon, który temu się przeciwstawił – jezuici. Jezuici tworzą szkoły, uczelnie, uniwersytety. Dziś rzadko się wspomina o tym, że uniwersytet jest dziełem Kościoła. W średniowieczu, w czasach gdy królowie i książęta nie potrafili czytać i pisać to kościół tworzył uniwersytety. Kościół założył ponad 40 uniwersytetów, m.in. Uniwersytet Krakowski. Na tych uniwersytetach pracowało wielu zakonników, dominikanie jak Albert Wielki, Tomasz z Akwinu, franciszkanie św. Bonawentura. Oni kształtowali Europejczyków. Jezuici poszli tym tropem i stworzyli mnóstwo szkół. Nie mieczem, nie ogniem a intelektualnie sprzeciwili się reformacji i uratowali kościół katolicki w Europie. Kościół się zmienia, bo zmieniają się ludzie. Kościół musi stale się reformować pod względem środków przekazywania Ewangelii, pod względem języka jakim zwracamy się do ludzi, którzy potrzebują nowego sposobu komunikowania. Kościół nie może zrezygnować z fundamentu, na którym jest budowany. Kościół nie może zrezygnować z przykazań i podstawowych prawd wiary, zasad moralnych. Stat crux dum volvitour orbis – chociaż świat się obraca, Krzyż stoi niewzruszony. Musimy sobie uświadomić, że wartością bezwzględną jest wierność Panu Bogu i Kościołowi, a także realizowanie w życiu przykazań Bożych, a zwłaszcza przykazania miłości.

Refleksja: “Stat crux dum volvitur orbis – Krzyż stoi, podczas gdy świat się obraca”

Zdjęcie: Krzyż przed kościołem parafialnym Najświętszego Serca Pana Jezusa w Sulistrowicach, 16.02.2024

Od Środy Popielcowej weszliśmy w okres Wielkiego Postu. Jest to czas rozważania Męki Pańskiej, Gorzkich Żalów i Nabożeństwa Drogi Krzyżowej. W ten sposób przygotowujemy się do najważniejszej uroczystości roku liturgicznego – Zmartwychwstania Chrystusa Pana.

Droga Krzyżowa to symbol męki Jezusa Chrystusa – męki poniesionej za nas. Droga Krzyżowa jest dla nas przypomnieniem naszego człowieczego losu, który jest także dźwiganiem różnych krzyży. Życie każdego z nas przepełnione jest cierpieniem, różnymi tragediami i problemami. Potrzebna jest nam moc krzyża, która sprawi, że nie utracimy nadziei nawet w najtrudniejszych chwilach naszego życia. „Jeśli kto chce pójść za mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech mnie naśladuje” [Mk 8,34]. Słowa te są jak najbardziej aktualne i pasują do uroczystości, którą będziemy przeżywać. Gromadzi nas Krzyż Chrystusowy – znak Męki Pańskiej i symbol naszego zbawienia. Ten sam znak, który nam katolikom towarzyszy od narodzin, aż do śmierci. Krzyż jest streszczeniem losów każdego człowieka bez względu na to, w co wierzy i komu się kłania. Ten sam krzyż, z którym witamy budzący się dzień, z którym udajemy się na spoczynek, od którego rozpoczynamy naukę czy podróż. Ten sam krzyż, którym rodzice błogosławią swoje dzieci odchodzące z domu i którym chrześcijańska matka żegna każdy rozpoczynany bochenek chleba.

Znak krzyża jest istotnym dla ludzkości symbolem i towarzyszy rożnym cywilizacjom od niepamiętnych czasów. Krzyż tworzą bowiem dwie przecinające się linie określające przestrzeń i strony świata: taki krzyż wyznacza podstawowy ład siły i życia. Jest – jak go nazwał 1600 lat temu wybitny uczony chrześcijański Grzegorz z Nysy – „kosmicznym znakiem wyciśniętym na niebie i na ziemi”. W niektórych minionych cywilizacjach krzyż był symbolem największego poniżenia, cierpienia, odrzucenia i hańby. Grecy i Rzymianie skazywali na śmierć krzyżową najgorszych przestępców. Żydzi wyrażali się o krzyżu ze wstrętem przekonani, że jest znakiem odrzucenia przez Boga, dlatego też ludzi zmarłych na krzyżu wymazywali ze społecznej świadomości i pamięci. Miejsce, w którym zaś został ukrzyżowany uznawali za przeklęte na wieki. Dla nas chrześcijan krzyż, na którym umarł Chrystus, a po Nim tysiące prześladowanych za wiarę, również byłby symbolem największego poniżenia i hańby, gdyby nie zmartwychwstanie Chrystusa. My chrześcijanie nie zatrzymujemy się na Wielkim Piątku. My chrześcijanie wiemy, że nie na tym dniu kończy się zbawcza historia Jezusa. Wiemy, że przyszła Wielkanoc – czyli Zmartwychwstanie. Zwycięstwo życia nad śmiercią. Dla chrześcijanina krzyż więc oznacza całościową wizję świata, zarówno stworzony kosmos i istniejący w nim ład, jak również życie i cierpienie. Krzyż oznacza też zbawienie świata – zbawienie ludzkości od wiecznej śmierci, do której doprowadziłby nas grzech pierworodny.

Św. Paweł w liście do Koryntian pisze: “Bracia, my głosimy Chrystusa ukrzyżowanego, który jest głupstwem dla pogan, Chrystus zaś jest mocą Bożą i mądrością Bożą (…)” [I Kr 1,23-25]. Mimo, że od czasów Św. Pawła minęło prawie 2 tysiące lat, jego natchnione przez Boga słowa nie straciły na swojej mocy, prawdziwości i aktualności. Św. Jan Paweł II przytacza tekst liturgiczny: „Stat crux dum volvitur orbis – Krzyż stoi, podczas gdy świat się obraca”. W ciągu minionych 2 tysięcy lat zmieniły się filozofie i teorie, zmieniły się warunki życia, zmieniła się technika. Najrozmaitsze filozofie życiowe upadały i były odrzucane, a w ich miejsce pojawiały się następne, tymczasem Crystusowa nauka krzyża – Ewangelia trwa niezmiennie i ciągle jest aktualna. Ona też najlepiej wyjaśnia ludzkie powołanie do istnienia, sens ludzkiego życia i cierpienia. Wskazania Chrystusa jak należy żyć i jak należy się przygotować na śmierć wciąż są aktualne i nie mogą być zmienione przez żadne filozofie i teorie. W naszej europejskiej i amerykańskiej cywilizacji chrześcijańskiej krzyż jest elementem fundamentalnym, symbolizującym miłość ofiarną dla innych.

Refleksja: Wykształcenie człowieka bez moralności może być groźniejsze niż nie wykształcenie go wcale

Zdjęcie: Przy biblioteczce w domu parafialnym, Sulistrowice 11.02.2024

Aby sprostać coraz to nowym wyzwaniom jakie niesie życie we współczesnym świecie uniwersytety i szkoły muszą się stale reformować (zasada „Universitatis semper reformanda”), jednak trzeba uważać, by w ferworze reform i zmian nie utracić tego, co nigdy nie powinno ulec zmianie. Co decyduje o istocie uniwersytetu i szkoły średniej? Uniwersytet ma 3 podstawowe zadania – 1. prowadzenie badań, 2. dydaktyka i 3. promowanie wartości. Jeśli się odrzuci to trzecie zadanie, to szkoła będzie kształcić jedynie biegłych specjalistów, a wiemy, że sam rozum to za mało dla człowieka. Nie wystarczy więc kształcenie umysłów – nie mniej ważne jest kształcenie charakterów i postaw etycznych młodzieży i studentów. W dawnych uniwersytetach dobrze o tym było wiadomo.

Czytaj dalej