Zdjęcie: Multimedialna Droga Krzyżowa na Ślężę

5 marca wchodzimy w okres Wielkiego Postu. Jest to czas rozważania Męki Pańskiej, Gorzkich Żalów, Nabożeństwa Drogi Krzyżowej. W ten sposób przygotowujemy się do najważniejszej uroczystości roku liturgicznego – Zmartwychwstania Chrystusa. Pan Jezus przeżył ludzkie życie, łącznie ze śmiercią. Miało ono znaczenie także dla naszego życia, zwłaszcza ofiara krzyżowa. Abyśmy mogli korzystać z Jego owoców, Kościół w ciągu roku liturgicznego przypomina – a nawet uobecnia – istotną treść zbawczych czynów Chrystusa i ich wartości. W ten sposób możemy zjednoczyć się z Chrystusem i przeżywać Jego ziemskie życie włącznie ze śmiercią. Zwyczaj posypywania głów popiołem jest praktykowany w naszych kościołach od prawie tysiąca lat. Popiół uchodzi powszechnie za znak znikomości człowieka, przemijalności jego życia. Jest też symbolem pokory, smutku i pokuty. W czasie posypywania nim naszej głowy usłyszymy z ust kapłana słowa „Prochem jesteś i w proch się obrócisz” [Por. Rdz 3,19] lub „nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię” [Mk 1,15]. Jest to wezwanie do odwrócenia się od zła, do duchowej przemiany ku dobru. Poddając się obrzędowi posypania głów popiołem uznajemy naszą grzeszność i okazujemy chęć poprawy. Pan Jezus głosił radosną nowinę zbawienia, ale na początku wołał „Nawracajcie się, albowiem bliskie jest królestwo niebieskie” [Mk 4,17]. Chrystus domagał się pokuty od wszystkich, a jej brak Go oburzał, natomiast tam gdzie Jezus widział ducha pokuty np. u Marii Magdaleny czy u łotra na krzyżu – okazywał przebaczającą dobroć.

Oprócz pokuty za własne grzechy obowiązuje nas również pokuta za grzechy innych ludzi, ponieważ jesteśmy wspólnotą, korzystamy z dobra innych – ponosimy także konsekwencje ich złych czynów, dlatego mamy obowiązek wspierać ich naszą pokutą. Pan Jezus ustanowił sakrament pokuty – jest to lek na schorzenia naszej duszy. Lek bywa często przykry i odpychający, jednak przyjmujemy go w chorobie, ponieważ przynosi nam zdrowie, a spowiedź uwalnia od zła grzechu, uczy pokory i jest wielkim dobrodziejstwem. Praktykowanie pokuty obowiązuje w całym naszym życiu. Potrzebujemy bowiem ustawicznego oczyszczenia się. Pokuta jest w pewnym sensie prawem i przejawem troski o higienę ducha. Największą radością Nieba jest to, że człowiek staje się świętym. Okres Wielkiego Postu to również okres przebaczenia. Przebaczenie, udzielane przez Boga to pojednanie się z Kościołem, które urzeczywistnia ustanowiony przez Chrystusa Sakrament pokuty, zwany spowiedzią. Warunkiem uzyskania rozgrzeszenia jest wyznanie grzechów, żal za popełnione winy, postanowienie poprawy i zadośćuczynienie. Wielki Post to również czas naszego duchowego hartowania się. Św. Paweł napisał: „Każdy kto wezwie imienia Pańskiego, będzie zbawiony”. To znaczy, że w walce z szatanem nie jesteśmy osamotnieni, dlatego ta modlitwa, w której wspomaga nas Jezus ma wielką moc.

Jak co roku podczas Wielkiego Postu w naszej parafii odbędą się rekolekcje wielkopostne – od 30 marca (od IV Niedzieli Wielkiego Postu) do 1 kwietnia (do wtorku). Rekolekcje będzie prowadził o. Teofil – Misjonarz z Ziemi Świętej. Serdecznie zapraszam naszych parafian, gości i miłośników ziemi Ślężańskiej do uczestnictwa w rekolekcjach.